| opis: Po ukończeniu szkoły średniej Stefan Umiński został powołany w roku 1919 do służby w 1 Pułku Szwoleżerów. Następnie, zwolniony do rezerwy, podjął pracę, jako urzędnik w Agenturze Handlowej Państwowego Urzędu Zbożowego w Chełmie. Równocześnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Lubelskim jako słuchacz nadzwyczajny na Wydziale Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych.
W roku 1920 rozpoczął służbę jako szeregowy w 7 Pułku Piechoty Legionów, a następnie został delegowany do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie, początkowo w stopniu szeregowego ucznia, a następnie starszego strzelca i kaprala. Szkołę tę ukończył w styczniu 1921 r. z wynikiem dobrym, uzyskując stopień podchorążego. Następnie został ponownie wcielony do 7 Pułku Piechoty Legionów na okres 7 miesięcy i w roku 1921 awansowany do stopnia podporucznika. Jedenaście lat później (1932 r.) został mianowany porucznikiem rezerwy.
Stefan Umiński został odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918/21, Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi.
W roku 1925 Stefan Umiński podjął pracę w Magistracie miasta Chełma. Dwa lata później został delegowany do Warszawy na 5-cio miesięczny wyższy kurs dla pracowników samorządowych na Studium Administracji Komunalnej przy Wydziale Nauk Politycznych i Społecznych Wolnej Wszechnicy Polskiej. Po wysłuchaniu wykładów z 44 przedmiotów w czerwcu 1927 r. zdał z odznaczeniem egzamin z zakresu nauk prawnych, ekonomicznych i samorządowych. W listopadzie tegoż roku został mianowany buchalterem i kierownikiem wydziału finansowo-podatkowego w Magistracie miasta Chełma.
W 1932 r. porucznik rezerwy Stefan Umiński otrzymał Odznakę Pamiątkową 44 pułku Strzelców Kresowych, a w roku następnym uhonorowano go Odznaką Pamiątkową 7 Pułku Piechoty Legionów za pracę żołnierską w pułku.
Jako oficer rezerwy Stefan Umiński 5-krotnie uczestniczył w ćwiczeniach wojskowych (1923,1928,1929,1930,1932), a następnie w roku 1935 odbył 40-to dniowy kurs taborów w 5 Dywizji Taborów. W tym samym roku zaliczono go do grona członków Związku Byłych Ochotników Armii Polskiej.
W roku 1938 Minister Spraw Wewnętrznych Sławoj Składkowski zatwierdził wybór Stefana Umińskiego na stanowisko wiceprezydenta miasta Chełma. W marcu 1939 r. Dowódca Obrony Przeciwlotniczej OK. II w Lublinie mianował wiceprezydenta Stefana Umińskiego Komendantem Opl. Miasta Chełma.
Po wybuchu II wojny światowej i wkroczeniu okupantów niemieckich we wrześniu 1939 r. Stefanowi Umińskiemu, jako oficerowi rezerwy, groziło zesłanie do oflagu. Został jednak wyreklamowany przez Urząd Miejski w Chełmie. Niestety na wiosnę 1940 r. został w swym mieszkaniu aresztowany przez gestapo i osadzony w więzieniu chełmskim. Aresztowanie objęło grupę tzw. „zakładników” – przedstawicieli inteligencji chełmskiej, a w tym prezydenta miasta Tadeusza Tomaszewskiego i wiceprezydenta Stefana Umińskiego. W dniu 3 lipca 1940 r. więźniowie zostali rozstrzelani w lesie w Kumowej Dolinie w pobliżu Chełma. W kilka lat później, w celu zatarcia śladów zbrodni, okupanci niemieccy spalili zakopane tam zwłoki obywateli miasta Chełma.
|
