| z opracowania Janusza Umińskiego: MADALIŃSKI TADEUSZ (1870-1952), prawnik, sędzia, wiceprezes Sądu Okręgowego w Bydgoszczy, adwokat.
Urodzony w 1870 r, z ojca Ignacego Nepomucena Madalińskiego i matki Luizy z domu Kucharskiej. Po ukończeniu w 1893 Gimnazjum Klasycznego w Śremie studiował prawo w Heidelbergu i Fuldzie, Przed I wojną światową prowadził kancelarię adwokacką w Opolu, biorąc żywy udział w pracy polskich organizacji. W latach dwudziestych przeniósł się (wraz z matką, Luizą), najpierw do Grudziądza, gdzie piastował urząd prezesa sądu grodzkiego potem do Bydgoszczy gdzie do września 1932 r., kiedy to na podstawie dekretu Prezydenta RP został przeniesiony w stan spoczynku, pełnił funkcję wiceprezesa Sądu Okręgowego. Następnie był adwokatem. Kancelarię adwokacką prowadził najpierw przy ul. Dworcowej 8, potem przy ul. Marszałka Focha 2.
W Bydgoszczy mieszkał kolejno przy ulicach: Jagiellońskiej 57, Zaciszu (ob. pl. Weyssenhoffa 5 i 9/4), a następnie przy ul. Kołłątaja 10 (w domu inż. Tadeusza Janickiego) i tuż przed II wojną światową przy ul. 20 Stycznia 1920 r. m. 2 (w domu szwagierki Wiktorii Madalińskiej z d. Morawskiej). Wyrzucony z mieszkania przez okupanta najpierw mieszkał przy ul. Długosza 2, a następnie przy ul. Poznańskiej 18, w nieistniejącym dziś domu u zbiegu z ul. Grudziądzką (tu zmarła matka Luiza i została tymczasowo pochowana w grobowcu na cmentarzu Starofarnym, a po wojnie w grobowcu rodzinnym w Śremie). Po wojnie zamieszkał ponownie przy ul, 20 Stycznia 1920 r, w mieszkaniu nr 6, gdzie zmarł 23 kwietnia 1952. Pochowany został w grobowcu rodzinnym w Śremie.
Rodziny nie założył. Źródła: „Dziennik Bydgoski", 1932, nr 212 z 15 LX, Metryka zgonu, |
